آزمایش بتا دو گلیکوپروتئین

سندرم آنتی فسفولیپید (APS) یک اختلال اًتوایمیون ( خود ایمنی) همراه با علائم بالینی همچون ترومبوز وریدی و شریانی، ترومبوسیتوپنی (کاهش پلاکت خون) و از دست رفتن مکرر جنین می باشد. APS اولیه همچون لوپوس اریتروماتوز سیستمیک (SLE) با ظهور اًتوانتی بادیها بر علیه فسفولیپید های با بار منفی مشخص می گردد. اگر چه اهمیت و ارتباط پاتولوژیکی آنتی فسفولیپیدها هنوز به طور کامل آشکار نشده است، شناسایی چندین اًتوآنتی بادی اختصاصی معمولاً در تشخیص افتراقی و پیگیری درمان بیماریهای التهابی روماتیسمی بکار می رود. تعامل بارمثبت دًمین پنجم B2GP1 با بار منفی فسفولیپیدها منجر به تشکیل اًتوآنتی بادیهای فسفولیپیدی می گردد. نتایج مثبت قوی اًتوآنتی بادیهای(بیشتر از B2GP1 ( 40 U/ml نشاندهنده سندرم آنتی فسفولیپید (APS) می باشد. مقادیر پایین تر حضور آنتی بادیهای

B2GP1 در سرم ممکن است نشاندهنده APS باشد، اما نتایج تشخیصی نمی باشد. تست آنتی بادیهای B2GP1 باید حداقل 2 بار با فاصله زمانی 12 هفته صورت گیرد تا به عنوان معیار تشخیصی آزمایشگاهی برای APS بکار رود.

شناسایی آنتی بادیهای B2GP1 تحت تأثیر درمان با ضد انعقاد قرار نمی گیرد.

موضوعات مرتبط: بخش ایمونولوژی آزمایشگاه مکتب الزهرا (س)...